Adièu paure Carnavau

Vaqui, l'annado es acabado. Es la semano di parciau. Lou moumen de faire lou bilan.

Lou tèmo de l’annado èro « lengo e soucieta » que sié en literaturo, en óucitan medievau, en leissicoulougio, en civilisacioun o en pratico de la lengo, aqueste parèu es tourna un mouloun de fes ! 

Faire un blog en óucitan ? O pèr que pas. Mai pèr de que ? Segurament pèr qu’es la Mela que l’a di. Mai fin finalo faire un blog dins la lengo nosto es tambèn un biais de moustra que la lengo d’o a tambèn sa plaço dins la soucieta de vuei, soucieta de la telaragno e de parladis mounte li voucalo servisson pas mai.

« B s verai nn ? »

 Dounc, disiéu qu’es lou moumen de faire un bilan. Sian lou 3 de mai 2012, es quasi dos ouro dóu matin e deman ai de parciau e deve rendre 3 doursié pèr li sciènci de l’educacioun.

Aquesto put*** de licènci. Uno annado de patimen intense, uno annado d’esquisoufrèni ideoulougico. Sabe pas pèr qu’ai fa acò. Aro es fa, es fa pount. Deman sara acaba pèr de bon. La semano d’après aurai li noto e nourmalamen un miracle arrivara e aurai ma licènci. Nourmalamen.

Se i’a quaucarèn qu’ai apres aquest an es bèn que rèn se passo « nourmalamen » rèn se passo coume previst.

A la debuto me deviéu regala en sciènci de l’educ. Mai fin finalo èro uno cagado coumpleto, pouden dire capitado tant qu’i sian !

Me deviéu prepara pèr un master evnetuau d’ensegnamen bilengo mai belèu que vau cambia de draio.

Me vouliéu arresta lèu d’estudia, fin finalo lou doutoura de leissicoulougio arresto pas de me dire « vèn, vèn que t’agradarai ! » O segur, un jour belèu. Sabe pas. Veiren. Arreste de dire « farai acò o acò » pèr qu’aquest an ai fa que de cambia de toco !

Lis estage e li rescontre que faguère m’an dounado uno idèio novo. Quaucarèn que me courespound bessai mai que ensegna dins uno escolo bilengo.

Vous en fagués pas, es toujour en raport emé la Respelido !

Se i’a bèn quaucarèn qu’a pas cambia es acò : siéu uno militanto oucitanisto mistralenco prouvençalo miejournalo franceso euroupenco. O, tout acò.

Ma vido a cambia, moun cor a cambia, mi proujète soun à cambia, moun esperit a cambia, moun cors a cambia, mi goust an cambia, ma resistènci au lassige a cambia, mis ami an cambia, … Tout tout tout à cambia. A noun, pas tout, ma maire es encaro ma maire ;-)

Aro es dos ouro dóu matin, me fau ana au lié pèr capita de me leva deman pèr legi mi cous e poudé avé au mens la mejano à moun parciau. Es pas gagna.

Bilan : uno annado interessanto. L’an que vèn ? Prenen li memi e tournan coumença !

Pèr clava lou blog un pau de reclame : vous fau agacha Vaqui dissate 5 de mai que lou sujète es raport à PLV e à l’escolo bilengo de Maiano !

Un pichot refrin PLVien pèr acaba (Simon Calamel, PLV 2008):

Prouvençau lengo vivo,

Es un crid de jouvent !

Prouvençau, fau que vive

Dins lou siècle que vèn.

Prouvençau lengo vivo,

Es un crid de printèms !

Prouvençau, fau que vive

Aro es vengu lou tèms !

L'ome.

Vaqui un post de mai, un post ounte sabe pas de que dire, e pamens es rare !

Vouliéu parla de moun amigo Marieto qu’es en cous emé Melanio en noun-especialiste mai vòu pas dounc aviéu pas pus de sujète. La Melanio de prepausè de parla un ami de mai, mai noun ai pas envejo. Me diguè de parla de la primo di pouëto o dóu balèti di tanturlas qu’aquesto dimenchado mai noun… Pense pas avé proun de causo de dire acò dessus.
D’efèt, pèr la primo, èro bèn, i’avié de mounde, li pouemo e la musico èron forço bèn, l’ambient tambèn.

Pèr lou balèti di tanturlas, à Clamont d’eraud, ounte sian ana emé la Barbareto e lou Danis, fuguè uno bono serado. Avén dansa, lou Danis capitè de dansa la valso e la Barbareto aprenguè la bourèio ! E mau-grat ço que li tanturlas n’en penson, la musico èro bèn tambèn ! Vaqui…

La primo e li tanturlas fan siés ligno.

Aro me fau trouva un sujète de mai.

Parlarai de l’Ome ! Un sujète interessant pièis que n’en vesen cade jour. Pèr coumença : un pau de lenguistico ! (De que sarié la vido sens acò ?!)

Dóu latin classi HOMINEM (aro, l’esplicacioun es tout dre sourtido de ma tèsto e d’aquelo de Danis) que sa desinènci « em » finalo es toumbado. Coume l’accent es sus la voucalo /o/, la /i/ es post-tounico e dounc s’avalis. E après avèn belèu à faire à uno assimilacioun de la /n/ dans la /m/. Tout acò douno alors « ome » en óucitan. 

N’en pouden reteni dos definicioun.

La proumiero es : « èstre apartenant à l’espèci animalo la mai evouluido de Terro. […] mamifèr primate […] » e councernis dounc li femo e lis ome. Li jouve e li vièi.

La segoundo es : « èstre uman male » e councernis dounc soulamen li qu’an un titoulet (titoulas ?!) entre li cambo !

Coume me demoro encaro quauqui ligno vous vau faire lou RETRA (e noun « pourtrach » coume se dis dins lou despartamen d’óucitan…) d’un ome qu’amen tóuti dins la chourmo de L2.
Aquest ome nous manco dempièi uno semano qu’es aussent. Es un ome bèu, emé la barbo blanco e soun capèu. Emé si vesti que de cop s’en van camina saben pas ounte e que retrouven pas jamai. Es un jouve ome de 60 an, clafi de bon counsèu e de sabieso. Un ome que li agrado pas d’avé uno veituro que roumego tant coume sa femo pèr metre la centuro avans de vira la clau. Un ome qu’a un bon goust pièi que sounè sa drolo « Clemenço » e soun fièu « Vincent ». Clemenço es trop pouli e Vincent… Es l’amourous de Mirèio dounc es nourmau que m’agrado ! Aquest ome es estressa pèr li cous, lis eisamen, li devé… Tant coume iéu, mai èu… a pas de besoun d’avé de boni noto pèr soun aveni ! Li agradon li causo bono de manja e li poulidi fiho. Es un pau roumegaire (un pau, forço meme de fes que i’a !) Pamens, aquest ome a tout ço que fau pèr èstre ama pèr si coulègo de la classo. E ié faudra tourna en fourmo pèr nous supourta encaro un an !  Vaqui, lou roumegaire es un ome vertadié.

Moun article es acaba… E soulamen lou darrié paragrafe es interessant, es mai que previst ! Alegre ! Alegre !

Moun estello, sebastian.

Demando is estello touti li fes que lis ai badado. Demando à la luno touti li fes que l’ai voulgu douna. Legisse dins mis iue tout ço que la bouco pòu pas dire. Plounjo dins moun regard e descuerbe moun mounde.

Lis estello soun tras qu’impourtanto pèr iéu. Saupre quino soun lis ensigne, saupre ounte soun… Li agacha, lis ieu vers lou cèu, la tèsto levado, au moumen ounte siéu à dintra lou vèspre. Pensa is estello, sabès, li que semblon novo desempièi qu’un èstre car s’es avali. Siéu pas amigo emé l’idèio que i’aguesse un « Dieu » patin coufin, mai lou cèu aluma pèr lis estello es tant bèu que m’agrado de crèire que li gens qu’amavian soun mounta (coume ? sabe pas e m’en foute !) prene plaço au mitan dis àutri pèr nous agacha e nous mena, èstre emé nautri mau-grat que sian encaro en bas. Lou tèms que passo, lis estello que viron, lou vent que fai camina lou nivoulan, lou cèu negre que s’escleiro à la clarour magico qu’aqueli pichot poun blanc : Avés ja remarca coume lou tèms passo lèu quand agachas lou cèu ?

E la luno, emé sa coulour unenco, la calour, sa pregoundour, de fes, es sa frescour que se vèi. Coume es bon de se leva lou matin e de vèire la luno tant blanco au mitan d’un cèu ounte lou soulèu es ja rèi. De l’oublida lou tèms de la journado pèr fin finalo la tourna vèire gagna la batèsto e tourna prene la sieuno plaço au mitan dis estello.

De niue, lou cèu es moun mounde, es moun espàci, moun ensigno. Quand capite pas de dourmi, m’en vau m’asseta deforo pèr l’agacha. Segound moun sentimen, mete un foun de musico, prene ma couberturo e zou ! Es parti pèr uno ouro o dous o tres. Après siéu un pau apasimado e pode m’en tourna metre au lié.

Quin bounur quand legiguère Memòri e Raconte e que toumbère dins lou chapitre voungen (« la rintrado au mas ») ounte Mistral nous conto lou reiaume dis estello ! Sa discutido emé lou pastre es talamen pouetico que n’es vengudo moun tros preferi dóu libre.  

Em’aquèu mounde qu’es lou cèu, aquèu mounde luminous e noun pas negre, nous pouden imagina tant e tant d’istòri coume aquelo de moun fraire i’a quauquis annado : la pichoto ourse emé soun estello dóu pole que meno sa maire fins à Ourioun emé sa centuro pèr èstre sauvado d’uno malautio… etc. Iéu, siéu pulèu à pensa à mis ami quand vese lis estello. D’aiour, siéu seguro que n’ai que soun coume iéu. I’a toujour un moumen ounte pensan à noste ami qu’es parti eilamoundaut i’a ja dous an e ounte nous fau counsoula. Pamens, à cha pau, nous pouden dire bono niue e ana dourmi.

Lou cèu es un endre magi, un lìo ounte tout se pòu vèire, tout se pòu crèire. Es un espàci secret que pamens tout lou mounde saup soun eisistènci. Dins moun cor, moun estello preferido se souno Sebastian. Es la mai bello, la mai impourtanto. Pèr iéu, es aquelo qu’es just à cousta de la luno. Pèr lis àutri aquesto estello es soulamen un poun blanc…  

fueio blanco

Avans li vacanço aviéu au mens tres sujète pèr metre dins lou blog mai ai tout oublida. Aro siéu à la biboc e sabe pas mai de que escriéure. Dounc siéu à cerca d'idèio sus google mai trape pas nimai. Fin finalo, un cop perdudo dins li neblo de moun esperit, pique "feuille blanche" e vau vèire dins "image". sabes de qu'ai trouva? Ai trouva d'image de fouto de fueio blanco... O! autant pas metre que que sié es parié mai bon, acò me dounè uno idèio.
Quand ai uno fueio blanco de que fau?
1- Se siéu en cous de sciènci de l'educacioun e dounc... fau de pouchinaduro, de dessin (se pouden souna acò "dessin"), mai la toco es de subretout pas escriéure lou cous!
2- Se siéu en cous d'óucitan, la fueio vèn lèu lèu multicoulour, emé tóuti mis estilò es pas couplica!
3-  Se siéu en parciau, coume aqueste matin, e que sabe pas pèr que coumença, que sabe pas de que dire, prene ma fueio blanco e escrive tout ço que passo dins ma tèsto (e mai se s'agis de ço que me fau croumpa pèr manja lou note coume acò es pus dins ma tèsto) e après emé mis estilò de coulour fau de liame entre tout ço qu'ai escri. Generalamen, après acò ai mai d'idèio e acò vai miés... generalamen!
4- Se siéu enco miéu, i'a rèn à la televisioun, rèn d'interessant sus internet, ai pas envejo de travaia (es rare mai arrivo) e dounc prene uno fueio pèr vèire ço que pode faire emé'lo. Pòu douna : sié la memo resulto qu'en cous de sciènci de l'educacioun (acò es quand siéu forço lasso) mai pode tambèn escriéure un mouloun de causo (ço que pense, ço que voudriéu, ço que m'abouris...) e pode tambèn faire de bestìo (noun pas aquelo dóu Vacarès qu'es trop coumplicado) en "origami" (tè i es pas dins lou diciounàri de coupier aquéu mot). Dins toui li cas, acò prèn proun de tèms pèr m'oucupa e fin finalo acabe toujour pèr jita ma fueio senoun pode pas passa à quaucarèn mai.
5- Quand ère pichoto e que ma maire de demandavo d'ana cerca uno fueio blanco... Ero pèr faire toumba li lendo, qu'en ère clafido cado annado, dessus e evalua l'impourtanço dóu fenoumeno e vèire se elo tambèn avié besoun d'èstre tratado o noun (la majo part dóu tèms s'aviéu de pesoun ma maire e ma grand n'avien tambèn, belèu qu'es acò la soulidarita!)
6- Se lou tablèu de la biboc pòu èstre counsidera coume uno grando fueio blanco, emé la colo de L2, ecrivan de counarié o de mot d'amour dessus (li dous soun impourtant dins la vido, e subretout dins lou despartamen d'óucitan!)

Mai ço meiour emé la fueio blanco, es que fai chifra à tóuti li sujète poussible que sié la telaragno qu'es dins lou canton dóu courredou o que sié l'ome poulit dóu tram, la fueio blanco meno à tout e saup tout. Lou soulet poun negatiéu qu'avén emé uno fueio blanco es que nosto liberta d'espressioun s'acabo ounte la taulo coumenço...

una fin de setmana a la clareta

    Aquò te vai espantar, cara lectritz, mas sas que l'inspiracion es pas mon amiga d'aquesta passa. E òc, n'as ton confle d'ausir aquela excusa de mèrda en cò de totes los estudiants qu'an lo plaser e l'obligacion de far un blòg ! Explica benlèu qu'age pas enveja de corregir los articles... ? De qué cal pas faire per trapar d'idèia un pauc originala e aital ensatjar de te motivar ! Per aquò, te vau contar ma setmana que s'es acabada per una formidabla serada amb Barbareta ! Coma de costuma, aquesta setmana ai trabalhat coma una caluga, coma una fadada coma disèm a cò nòstre. Soi totjorn a me demandar se vau pas arrestar la licéncia sciéncia de l'educacion, ont me fau vertadièrament cagar ! Pasmens esperavi de pas aver mon semèstre coma una excusa das bonas ! Mancat, l'ai agut ! Soi benlèu la sola estudianta que lo mond universitària age pas jamai conegut, a pregar per mancar son semèstre. Soi unica, es per aquò que soi geniala ! Autrament, ai pres la decision de mens me préne lo cap aquel semèstre. Empacha pas qu'ai un cors que dura tota la tantossada lo dimècres. An pas idèia de metre un cors tant long. E encara gausan se dire « sciéncia de l'educacion ». Lor fisarai pas mos mainatges ! Mas bon, a cada pausa pissor, tòrni dins mon car departament d'occitan, veire mos amics, a mai s'es per tres minutas. La licéncia d'occitan m'agrada totjorn autant, a mai se i a de trabalh ! Talament  de trabalh qu'es la guèrra a l'ostal amb mon marit Mistral ! Mistral per aicí, Mistral per ailà ! Se vesèm tròp sovent, e m'agradariá un pauc de tastar l'amor de luònh puslèu que l'amor de pròchi ! Mas me soi pas desgonflada, ai acabat un dorsièr aquí dessús en una dimenchada ! Vos avisatz un pauc ? Un cinquantenat de paginas en dos jorns ? Benlèu que vau inventar un libre dels recòrds dels-devers-los-mai-lèu-acabats, per que en aquel domèni, soi campeona ! A mai pòrti mos devers as conferéncias, çò que fai lo desesper de mos professors quand s'avisan qu'auràn mai de trabalh encara. Divendres de tantost, avián teatre. Me soi dicha qu'aquò me pausariá un pauc. Es totjorn mai agradiu que doas oras de medieval. Nani ! Abans d'i anar, avèm manjar dins un restaurant turc amb Anna, Noemia e Barbareta a s'en faire petar lo ventre ! Sens aver lo temps de digerir un pauc tot aquò, avèm tirat fins al teatre. Ai passat un bon moment a Mirèio-land, ont ai retrobat un morcèu del meu país, mentre qu'èri dins un pichòt barri de Montpelhièr. Bastir un pargue d'atraccion sus ma bèla Provença, son fadats aqueles parisiencs. Aprèp, nos a calgut montar a pè de La Vista fins a La Comèdia. Èra pas tant marrit qu'aquò. Nos a permes de faire davalar la mangiscla engolida a miègjorn çò important ! Èrem Noemia, lo Danís e Barbarà. Sul camin, se sèm fachas klaxonadas per de veituras çò qu'a pas mancat de far rire nòstre musician nacional. Aqueste nos a quitat dins lo tram per dintrar dins son país. N'autres avèm contunhar fins a Pau Valèri per préne la veitura de Barbarà e zo ! Nos vaquí partidas totas tres per la conférencia. Ieu, l'aviái ja vista la conferéncia mas rai. Aquò m'a fach passat un momenton amb Noemia e Barbarà. Jaume èra aquí e avèm agut la sospresa de veire Emilia, qu'èra amb n'autres en L1 ! Quand s'emmerdam dins las conferéncias, nos agrada mai de comentar l'actu people occitan puslèu que d'escotar çò que dison. Sovent es mai risolièr e instructiu : tal professor dormís, tal autre se trufa de lo qu'es a charrar...e n'en passi ! Ai acompanhat la Barbareta que s'en anava mai d'ora.
    De tot biais, èra previst de se veire l'endeman de ser per manjar puòi beure un còp. Impossible de manjar al Ranch, alavetz tirèrem fins al centre. Coma n'aviam nòstre confle de se faire acostejar per de joves un paucs estranhs dins las carrièras clapassencas, se sèm mesas a la lenga nòstra. Un paure tipe ensagèt de nos dragar en anglés. Paure d'el, es tombat sus las solas dròllas que charran pas un mot d'anglés. E non Melania, tot lo mond parlan pas forçadament anglés a l'ora d'ara ! Aprèp avèm rejonh d'amics a Barbarà que m'an pas cap agradat. Èron de colhons, sens interés e sens conversacion. Compreni pas per de qué se fai cagar amb eles e li ai dich. Aviá de besonh d'o ausir, ara veirèm çò que decidís. Sèm dintradas per qu'èron pas interessants. Avèm charrat fòrça temps dins l'escuresina de ma cambra ròsa, puòi se sèm endormidas que la sòm veniá. L'endeman Barbarà es tornada d'ora que i aviá sa 106 que l'esperava. Ai romegat quand ai descobert lo temps que fasiá defòra...Per me balhar un pauc mai de vam me soi facha una beutat a la cara e al pèu amb un producte plan provençal : l'òli d'oliva ! I a pas melhor per tornar començar una novela setmana !!!

Uno istòri d'amour ourdinàri

Un cop èro, "uno chato de Prouvènço dins lis amour de sa jouvènço"qu'avié uno robo blanco mai que bello. La fiho, de segur, èro poulido, que que sié soun vèsti, mai dins aquelo robo èro tant bello que rèino. Un jour, alor que fasié soun marcat, la chato rescountrè un ome. Aquel ome èro toujour vesti de negre. Se vesié soulamen sis iue. Pamens, la prouvençaleto s'es negado au dintre de soun regard à l'encò tenebrous e lusènt. Un negre pregound em'uno pichoto lus, tant brihanto qu'uno estello. Sabés, coume l'estello qu'es à la pouncho de la pichoto ourso?! L'ome vesti de negre, l'avié remarcado dins sa robo blanco. La fiho ié pourtè uno poumo roujo pèr avé uno rasoun de ié parla. Li dous s'en anèron, adounc, parla, sus li ribo dóu Rose. E fin finalo, se maridèron.

 

 Vint an passèron. 
Lou maridage, èro un maridage à la Flamenca, un pau embarrado dins uno torre, patin, cofin. Un jour que l'ome negre toumbè malaut, la chato fuguè autourisado de sourti pèr ana croupa de que manja. E lou tipe que vendié si fru la recouneiguè tre lou proumié pas que faguè la fiho dins lou marcat. Fuguè pas coumplica pièi qu'avié més sa robo blanco. Mai coume la fiho èro lasso, tristo, e d'un meme tèms urouso d'èstre deforo, li dous se metèron à parla dou mounde, de la crau, di róure, di biòu... de tout ço qu'es impourtant que! La fiho se laissè pourta pèr lou ritme qu'aqueste moumen agradiéu. E coume l'avés devina, li dous faguèron... un pau mai couneissènci...encò dou galant nouvèu. 
Mai coume l'ome negre vesié pas tourna sa femo, metè si darriero forço pèr ana la cerca. Uno peissouniero, qu'avié tout vist, ié diguè : 
-Soun parti, faire l'amour se voulés moun vejaire!Soun seguramen à l'oustalarié en fàci de la coumuno.
L'ome negre, trouvè la cambro e dintrè. Li trouvè toui li dous, nus, dins lou lié. Prenguè sa femo, agachè lou tipe emé soun regard pregound e clafi d'enràbi.
Lou jour seguent, l'ome negre tournè trouva lou tipe dóu marcat e lou menacè em'un coutèu.

Acabè pèr lou tua. La chato de Prouvènço fuguè talamen tristo que trouvè lou biais de sourti pèr ana croumpa un pistolet. L'endeman, la trouvèron dins uno galouio de sang. S'èro tira uno balo dins la tèsto.

L'ome negre, visquè urous fins à 2012 an. 

Mouralo de l'istòri : lis ome soun couioun pèr que soun à bada sus de femo bèn vestido, li volon pèr eli tout soulet, mai soun à roumega quand an besoun di femo. Soun à li voulé urouso. Mai s'es emé un autre es pas nourmau. Dounc coume au tèms di dinosaure, un coutèu pèr regla lou proublèmo e vaqui. La femo, elo, es inteligento, va vèire un tipe de mai e quand tout se coumplico, trovo lou mejan de demoura emé soun amourous nouvèu! Ana au paradis. Trouva l'Arcadio, emé li moutoun e l'èrbo verdo...etc

Brèu, aqueto dimenchado emé moun amourous sabian pas de que faire, dounc me dessinè sus li det e iéu, coumencè d'imagina de causo... vaqui la resulto! Ero uno dimenchado coume lis autro.

M’agrado l’óucitan mai de qu'es acò??

M’agrado l’óucitan mai de qu'es acò??

« Óucitan » es lou mot emplega pèr parla de la lengo roumano dóu groupe gallo-rouman parlado dins la part sud de Franço (que coumprèn : Limousin, Auvergna, Val d’Aran e quauqui valéio aupino dóu Piémount). Es acò qu’es di dins lou Pichot Robert.

De qu’es acò lou Prouvençau alor ?

Patoues, lengo d’o, óucitan, prouvençau, marsihés ?

De gèns que travaion pèr la lengo prouvençalo m’an di que volon pas s’engaja dins quino assouciacioun que sié. Pèr que ? pèr pas dintra dins la batèsto que se meno au dintre de Prouvènço. Pamens, soun dins d’institucioun majo, soun eli, qu’à moun vejaire, tengon l’aveni de la lengo au dintre de si man. Soun engaja pèr faire viéure la lengo pièi que soun dins aquelo institucioun, mai coumo es poussible d’èstre dins aquesto situacioun e de pas voulé se batre pèr la lengo ? Que que sié sa pousicioun se fau batre noun ?

Iéu pense que pèr avé uno plaço vertadiero fau pensa óucitan o lengo d’o mai fau pas destria li dialeite. « Diviser pour mieux régner »  es pas pèr nautri. « L’union fait la force », es pèr aqui que nous fau cerca la soulucioun que nous permetra de parla la nosto lengo sens èstre agacha coumo de gèns estrange que parlon dins uno lengo misteriouso.

Pèr ço qu’es dóu prouvençau i a quatre dialeite (o sous dialeite) que soun : lou roudanen, lou maritime, lou gavot e lou nissart.

Pèr l’óucitan, li dialeite soun : lou lengadoucian, lou gascoun, lou limousin, l’auvergnat, lou vivaro-aupin e lou prouvençau.

Dins cade dialeite i’a mai o mens de diferènci entre nord e sud mai n’i’a pas tant que pèr lou prouvençau. 

Lou proublemo es dounc de faire coumprene i gèns que, que que sié lou sous dialeite prouvençau parla, es de prouvençau e que, que que sié lou dialeite parla es de lengo d’o. Es pas coumplica de coumprene acò se lou meten en óupousicioun emé la lengo d’oil noun ?

La toco es de poudé parla la lengo d’o sens èstre enmerda pèr lou francés ? De prene counsciènci de la culturo, dóu païsage, de l’eiretage qu’avén, noun ?

Se la respounso es « vo » bè, iéu coumprene pas mounte es la sourço dóu proublemo qu’avén au dintre de Provènço e de cop que i’a au dintre dóu territòri óucitan.

La Respelido de la lengo miejournalo fuguè lou pantai d’un mouloun d’escrivan, es tambèn lou miéu.