12.3.12

L'ome.

Vaqui un post de mai, un post ounte sabe pas de que dire, e pamens es rare !
Vouliéu parla de moun amigo Marieto qu’es en cous emé Melanio en noun-especialiste mai vòu pas dounc aviéu pas pus de sujète. La Melanio de prepausè de parla un ami de mai, mai noun ai pas envejo. Me diguè de parla de la primo di pouëto o dóu balèti di tanturlas qu’aquesto dimenchado mai noun… Pense pas avé proun de causo de dire acò dessus.
D’efèt, pèr la primo, èro bèn, i’avié de mounde, li pouemo e la musico èron forço bèn, l’ambient tambèn.

Pèr lou balèti di tanturlas, à Clamont d’eraud, ounte sian ana emé la Barbareto e lou Danis, fuguè uno bono serado. Avén dansa, lou Danis capitè de dansa la valso e la Barbareto aprenguè la bourèio ! E mau-grat ço que li tanturlas n’en penson, la musico èro bèn tambèn ! Vaqui…
La primo e li tanturlas fan siés ligno.
Aro me fau trouva un sujète de mai.

Parlarai de l’Ome ! Un sujète interessant pièis que n’en vesen cade jour. Pèr coumença : un pau de lenguistico ! (De que sarié la vido sens acò ?!)
Dóu latin classi HOMINEM (aro, l’esplicacioun es tout dre sourtido de ma tèsto e d’aquelo de Danis) que sa desinènci « em » finalo es toumbado. Coume l’accent es sus la voucalo /o/, la /i/ es post-tounico e dounc s’avalis. E après avèn belèu à faire à uno assimilacioun de la /n/ dans la /m/. Tout acò douno alors « ome » en óucitan. 
N’en pouden reteni dos definicioun.

La proumiero es : « èstre apartenant à l’espèci animalo la mai evouluido de Terro. […] mamifèr primate […] » e councernis dounc li femo e lis ome. Li jouve e li vièi.

La segoundo es : « èstre uman male » e councernis dounc soulamen li qu’an un titoulet (titoulas ?!) entre li cambo !

Coume me demoro encaro quauqui ligno vous vau faire lou RETRA (e noun « pourtrach » coume se dis dins lou despartamen d’óucitan…) d’un ome qu’amen tóuti dins la chourmo de L2.
Aquest ome nous manco dempièi uno semano qu’es aussent. Es un ome bèu, emé la barbo blanco e soun capèu. Emé si vesti que de cop s’en van camina saben pas ounte e que retrouven pas jamai. Es un jouve ome de 60 an, clafi de bon counsèu e de sabieso. Un ome que li agrado pas d’avé uno veituro que roumego tant coume sa femo pèr metre la centuro avans de vira la clau. Un ome qu’a un bon goust pièi que sounè sa drolo « Clemenço » e soun fièu « Vincent ». Clemenço es trop pouli e Vincent… Es l’amourous de Mirèio dounc es nourmau que m’agrado ! Aquest ome es estressa pèr li cous, lis eisamen, li devé… Tant coume iéu, mai èu… a pas de besoun d’avé de boni noto pèr soun aveni ! Li agradon li causo bono de manja e li poulidi fiho. Es un pau roumegaire (un pau, forço meme de fes que i’a !) Pamens, aquest ome a tout ço que fau pèr èstre ama pèr si coulègo de la classo. E ié faudra tourna en fourmo pèr nous supourta encaro un an !  Vaqui, lou roumegaire es un ome vertadié.
Moun article es acaba… E soulamen lou darrié paragrafe es interessant, es mai que previst ! Alegre ! Alegre !

1 commentaire:

  1. Es sens esitacion mon article preferit !!! Ai pasmens quicòm d'apondre : " E ié faudra tourna en fourmo pèr nous supourta encaro un an ! "...espèri que durarà mai qu'un an ! =)
    ALEGRE, ALEGRE !

    RépondreSupprimer