Demando is estello touti li fes que lis ai badado. Demando à
la luno touti li fes que l’ai voulgu douna. Legisse dins mis iue tout ço que la
bouco pòu pas dire. Plounjo dins moun regard e descuerbe moun mounde.
Lis estello soun tras qu’impourtanto pèr iéu. Saupre quino
soun lis ensigne, saupre ounte soun… Li agacha, lis ieu vers lou cèu, la tèsto levado,
au moumen ounte siéu à dintra lou vèspre. Pensa is estello, sabès, li que
semblon novo desempièi qu’un èstre car s’es avali. Siéu pas amigo emé l’idèio que i’aguesse
un « Dieu » patin coufin, mai lou cèu aluma pèr lis estello es tant
bèu que m’agrado de crèire que li gens qu’amavian soun mounta (coume ?
sabe pas e m’en foute !) prene plaço au mitan dis àutri pèr nous agacha e
nous mena, èstre emé nautri mau-grat que sian encaro en bas. Lou tèms que passo,
lis estello que viron, lou vent que fai camina lou nivoulan, lou cèu negre que
s’escleiro à la clarour magico qu’aqueli pichot poun blanc : Avés ja
remarca coume lou tèms passo lèu quand agachas lou cèu ?
E la luno, emé sa coulour unenco, la calour, sa pregoundour,
de fes, es sa frescour que se vèi. Coume es bon de se leva lou matin e de vèire
la luno tant blanco au mitan d’un cèu ounte lou soulèu es ja rèi. De l’oublida
lou tèms de la journado pèr fin finalo la tourna vèire gagna la batèsto e
tourna prene la sieuno plaço au mitan dis estello.
De niue, lou cèu es moun mounde, es moun espàci, moun
ensigno. Quand capite pas de dourmi, m’en vau m’asseta deforo pèr l’agacha.
Segound moun sentimen, mete un foun de musico, prene ma couberturo e zou !
Es parti pèr uno ouro o dous o tres. Après siéu un pau apasimado e pode m’en
tourna metre au lié.
Quin bounur quand legiguère Memòri e Raconte e que toumbère
dins lou chapitre voungen (« la rintrado au mas ») ounte Mistral nous
conto lou reiaume dis estello ! Sa discutido emé lou pastre es talamen
pouetico que n’es vengudo moun tros preferi dóu libre.
Em’aquèu mounde qu’es lou cèu, aquèu mounde luminous e noun
pas negre, nous pouden imagina tant e tant d’istòri coume aquelo de moun fraire
i’a quauquis annado : la pichoto ourse emé soun estello dóu pole que meno
sa maire fins à Ourioun emé sa centuro pèr èstre sauvado d’uno malautio… etc.
Iéu, siéu pulèu à pensa à mis ami quand vese lis estello. D’aiour, siéu seguro
que n’ai que soun coume iéu. I’a toujour un moumen ounte pensan à noste ami qu’es
parti eilamoundaut i’a ja dous an e ounte nous fau counsoula. Pamens, à cha
pau, nous pouden dire bono niue e ana dourmi.
Lou cèu es un endre magi, un lìo ounte tout se pòu vèire,
tout se pòu crèire. Es un espàci secret que pamens tout lou mounde saup soun
eisistènci. Dins moun cor, moun estello preferido se souno Sebastian. Es la mai
bello, la mai impourtanto. Pèr iéu, es aquelo qu’es just à cousta de la luno.
Pèr lis àutri aquesto estello es soulamen un poun blanc…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire